9 آوریل 2024-  بر اساس مطالعه یEMPACT-HF ، درمان با امپاگلیفلوزین منجر به کاهش قابل توجه خطر اولین بستری در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی (HF) یا مرگ به هر دلیلی نسبت به دارونما در بین بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به HF پس از انفارکتوس حاد میوکارد (MI) قرار داشتند، نشد. این یافته ها به صورت آنلاین در مجله پزشکی نیوانگلند در 6 آوریل 2024 منتشر شد.

محققان هیچ تفاوتی در تجزیه و تحلیل زمان تا اولین رویداد بستری شدن در بیمارستان برای HF یا مرگ‌های ناشی از هر علتی بین گروه‌های امپاگلیفلوزین و دارونما، در طی تقریباً 18 ماه (8.2٪ در مقابل 9.1٪) پیدا نکردند که نرخ وقوع آنها به ترتیب در هر 100 بیمار-سالبه 5.9 و 6.6 رویداد رسید(نسبت خطر=0.90).

امپاگلیفلوزین، هیچ تغییری در نرخ مرگ و میر به تنهایی نداشت (5.2٪ در مقابل 5.5٪)، اما سبب کاهش 22درصدی در اولین بستری به دلیلHF شد(3.6٪ در مقابل 4.7٪، نسبت خطر=0.77).

مطالعات نشان داده اند که امپاگلیفلوزین (Jardiance) از کلاس دارویی مهارکننده های SGLT2، نتایج قلبی عروقی (CV) را در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که در معرض خطر CV بالایی هستند و بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی بهبود می بخشد. اما اثربخشی و ایمنی امپاگلیفلوزین در بیمارانی که انفارکتوس حاد میوکارد داشته اند، ناشناخته بود. برای پر کردن این شکاف دانش، دکتر جاوید باتلر و همکارانش از موسسه تحقیقاتی بیلور اسکات و وایت در تگزاس، یک کارآزمایی تصادفی‌، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما انجام دادند.

بیمارانی که به دلیل انفارکتوس حاد میوکارد در بیمارستان بستری شده و در معرض خطر نارسایی قلبی بودند، به نسبت 1:1 در دو گروه برای دریافت امپاگلیفلوزین(3260 نفر) با دوز 10 میلی گرم در روز یا دارونما(3262 نفر)علاوه بر مراقبت استاندارد در عرض 14 روز پس از پذیرش، قرار گرفتند. نقطه پایانی اولیه ترکیبی از بستری شدن در بیمارستان برای HF یا مرگ به هر علتی بود که در تجزیه و تحلیل زمان تا اولین رویداد ارزیابی شد.

بر اساس این مطالعه، محققان یافته های زیر را گزارش کردند:

•  طی یک پیگیری متوسط 17.9 ماهه، اولین بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی یا مرگ به هر علتی در 8.2٪ از بیماران در گروه امپاگلیفلوزین و 9.1٪ از بیماران در گروه دارونما رخ داد، به ترتیب با نرخ بروز 5.9 و 6.6 رویداد، در هر 100 بیمار-سال (نسبت خطر 0.90).

•  برای اجزای فردی نقطه پایانی اولیه، اولین بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی در 3.6٪ از بیماران در گروه امپاگلیفلوزین و 4.7٪ از بیماران در گروه دارونما (نسبت خطر، 0.77)، و مرگ به هر علتی به ترتیب در 5.2 درصد و 5.5 درصد بیماران رخ داد(نسبت خطر، 0.96).

•  عوارض جانبی با مشخصات ایمنی شناخته شده ی امپاگلیفلوزین مطابقت داشت و در دو گروه کارآزمایی مشابه بود.

محققان نتیجه گیری کردند که امپاگلیفلوزین، دقیقاً از مرگ‌ها و حوادث نارسایی قلبی در کنار شروع درمان‌های استاندارد دیگر برای انفارکتوس حاد میوکارد جلوگیری نکرد، اما خطر تجمعی را کاهش داد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/cardiology-ctvs/news/empagliflozin-fails-to-reduce-hf-hospitalizations-deaths-after-acute-mi-empact-mi-126883